Baba Köy

Hicri 1305,miladi 1889 yıllarında Ordu ilimizin çeşitli yörelerinden göçerek  şu andaki yerleşim yeri olan Babaköy’üne gelinmiştir.İlk gelenler “Harıtlıoğullarından”;Kır Ahmet ,Kara Süleyman ve Hüseyin’dir.Şu an “Kesmen” soyadını kullanmaktadırlar.Yine “Kürtoğullarından”;Ahmet ve Mehmet gelenler arasındır.Bunlarda şu an “Kipoğulları” soyadını kullanmaktadırlar.Yine “Kıraloğullarından”;İbrahim,Osman,Ali ve Ahmet ilk gelenler arasındadır.Şu an “Karlı” soyadını kullanmaktadırlar.Yine “Taranoğullarından”;Avcı Halim yeni gelenler arasındadır.Şu an “Turan soyadını kullanmaktadırlar. Ayrıca “Kahvecioğullarından” Hasan efendi, şimdiki soyadları “Hakverdi”, “Postoğullarından”;Aziz,Ömer ve Ahmet, şimdiki soyadları “Aslan” olup geldikleri günden beri Babaköy de yaşamlarını sürdürmüşlerdir

Köy adını buraya ilk gelenlerin görmüş olduğu o zamanın ziyaret edilen bir mezardan almıştır.Bu mezarın adı “Ağcababa” olduğu için köye de “Babaköy”  adını vermişlerdir.Almus ilçesinin tam güneyine düşen köyün doğudaki komşuları;Kızılelma , Salkavak, kuzeydeki komşuları;Eğridere ,Görümlü,batıdaki komşuları;Kardere , Kapıcıdır.Güneyinde ise köyün yaylaları olan Dumanlı yaylaları bulunmaktadır.

    Köyde Sorkun mezrası bulunmaktadır.Köy 95 hane olup yaklaşık 600 de nüfusu bulunmaktadır.Şu an köyün muhtarı “Mehmet Hakverdi” dir.”Köyün seçmen sayısıda yaklaşık 350 civarındadır.

    Köy de bulunan binalardan eski olanları ahşap yeni olanları ise betonerme yapılıdır.Köyün geçim kaynakları sıralamasında hayvancılık,tarım,arıcılık,inşaat ustalığı ve marangozluk ilk sıraları almaktadır.

    Köyde ihtiyacı tam olarak karşılamamasına rağmen bir su deposu mevcuttur.Kış aylarında ihtiyacı karşılamasına rağmen yaz aylarında yetersiz kalmaktadır.Her evde su mevcut olup köyün alt yapısı da mevcuttur.

    Köylü hemen hemen her işini kendi yapmakta dışarıya fazla iş gitmemektedir.Ufak çaplı kaynak ve marangozluk işleri yapılmaktadır.Köyde bulunan üç bakkalda köylülerin ufak tefek ihtiyaçlarını karşılamaktadır.   

TAŞIT-HABERLEŞME ARAÇLARI VE DIŞARI İLE İLİŞKİLER

    Köyde ilçe ve diğer yerleşim yerleri arasındaki gidiş gelişler mevcut olan üç minibüs ve iki taksi ile sağlanmaktadır. Minibüsler Pazar günleri hariç her gün Almus İlçesine gidip gelmektedir.Bazen de Pazar günleri bile gidiş-geliş yapılmaktadır. Salı günü Almus ilçesinde hafta günü olması nedeniyle köylülerin hemen hemen hepsi Almus ilçesine inmekte, bugün minibüslere iki hatta üç sefer bile yapmaktadırlar.Köyün Almus’a olan uzaklığı 18 km.dir.Almus’a gitme fırsatı bulamayanlar ihtiyaçlarını sipariş yoluyla dolmuşlara bildirerek karşılamaktadırlar.

    Köyde haberleşme aracı olarak sabit ev telefonları ile cep telefonları yaygın olarak bulunmaktadır.Her evde en az bir tane olmak üzere televizyon ve uydu cihazı da vardır.

    Çevredeki bütün köylerle Babaköy’ün arası iyidir.Karşılıklı gidiş-gelişler yapılmakta aradaki komşuluk bağları geliştirilmektedir. Köyler arsında ticarette yapılmaktadır.En çok hayvan alışverişi gerçekleştirilmektedir.

KÖYÜN DEMOGRAFİK YAPISI VE TOPLUMSAL HAREKETLİLİK    

    Köyde kadın nüfusu erkek nüfusa oranla az da olsa fazladır.En çok genç nüfus bulunmakta bu da %70’ler civarındadır.Aile yapısına bakıldığında köyde çekirdek aile yoktur.Her aile büyükbaba, büyükanne,çocuklar ve torunlar şeklinde oluşmaktadır.Köy nüfusu artmakta dışarıya da göç vermektedir.Köyün İstanbul,Tokat ve Niksar’da akrabaları bulunmaktadır.Akrabalar arası haberleşme mevcuttur.

    AİLELERİN YAŞAMA DÜZEYLERİ VE  BESLENMELERİ

    Köyün evleri iki kat biçiminde, altı ahır üstü de daire olarak tasarlanıp yapılmıştır.Tüm evlerde su,elektrik,telefon,televizyon(çoğu uydu cihazı ile çalışan) bulunmaktadır.Evlerin içi normal ihtiyaçları karşılayacak biçimde dayanıp döşenmiştir.Yine her evde çamaşır makinesi,buzdolabı,fırın gibi günümüzün olmassa olmazı beyaz eşyaları da vardır.Köyde yaşayan insanlardan yaşlı olanları ışı köyde,gençleri ise çeşitli bölgelerde çalışma ile geçirmektedir.Yazları ise  hayvanları ile yaylada geçirirler.Gençler de yazın köyde bulunarak arazi işleri ile ilgilenmektedirler.

           Köy insanları ısınma ihtiyaçlarını ormandan karşılamakta her yıl yaptıkları kırım ile odunları köye getirmektedirler. Köyün sorunları arasında en önemlisi su sorunudur.Su köyün ihtiyaçlarını tam olarak karşılamamaktadır. Yol sorunu da diğer sorun olarak dile getirilebilir.Yağışlı ve karlı havalarda köye inip çıkmak oldukça zor olmaktadır.

    Köyde toplam 53 traktör bulunmakta,birkaçı hariç hemen hemen hepsinin de römorku ve diğer tarım aletleri de bulunmaktadır.12 adet patoz aleti ve her evde bir hızar motoru da mevcuttur. Köyde bir adet betonarme binalı cami bulunmakta,iki adette (biri yeni biri eski)ilköğretim okulu bulunmaktadır.Okul binalarından eski olanı 1955 yılında devlet tarafından,yeni olanı ise 1985 yılında devlet köylü işbirliği ile yapılmıştır.Okullardan sadece yeni olanı hizmet vermektedir.Eski okul sakıncalı görülerek eğitime kapatılmıştır. Şu an köyde iki öğretmen görev yapmaktadır.1-2-3.  Sınıfları bir öğretmen 4.ve5. sınıfları bir öğretmen okutmaktadır.

    Köy insanının beslenme düzeyi iyi denilebilecek düzeydedir.Besinlerini yazın kendisi üreterek,kışa iyi hazırlık yapmakta ve beslenme açısından bir sorun yaşamamaktadırlar.Üretilen mallar sadece ihtiyaçlarını karşıladığı için ürünler satılmamaktadır.Köylü hayvan ve bal satarak geçimlerini sağlamada katkı sağlarlar.Ürünlerin satılacak kadar çok olmamasının sebebi arazi verimsizliği değil suyun yetersizliğidir.Su kısıtlı olduğu için ürünler sulanamamakta dolayısıyla elde edilen ürün ancak kendi ihtiyaçlarını karşılamaktadır.Su sorununa tarlaların başına yapılan havuzlarla çözüm aramışlar bu yol ise verimi cüzi bir miktar artırmaktan başka bir şey yapmamıştır. Köyde yetiştirilen besinlerin başında kuru tarım ürünleri gelmektedir.Buğday, arpa, mısır, fiğ, yonca, fasulye, domates, biber, patlıcan, maydanoz, elma, vişne, ceviz yetiştirilen ürünlerin başlıcalarıdır.

           Köylü tarihler 20 Mayısı gösterdiğinde yavaş yavaş yaylaya göç etmeye  başlar.Yaylada da tuğla ve taşlarla örülerek yapılan evler bulunmakta ve köylüler 15-20 Ağustos tarihlerine kadar buralarda barınmakta bu tarihten sonra köye dönmektedir.

            EĞİTİM-ÖĞRETİM DÜZEYİ

     Köyün okuma yazma oranı % 90’lara ulaşmaktadır.Eğitim çağına gelmiş çocuklardan okula gitmeyeni yoktur.7 ile 40 yaş arasında okuma-yazma oranı % 100’dür.Köyde ilköğretimin 5.sınıfına kadar eğitim verilmekte,ilköğretimin  diğer öğrencileri Almus’ta yatılı olarak okumaktadırlar.Ayrıca liseye giden öğrencilerde bulunmaktadır.Bu öğrenciler de okudukları bölgede ev tutarak okumaktadırlar.Köyde bulunan iki okul binasından yalnız yeni olanında eğitim verilmekte dir.Eski binanın yıkım kararı alınmış olup henüz yıkılmamıştır.Köyde kullanılabilecek iki de lojmanı bulunmaktadır. Genellikle kız çocukları zorunlu eğitim dışında okutulmamakta küçük yaşta evlenmeye sevk edilmektedir.Erkeklerde genellikle askere gitmeden evlendirilmektedir.Köyde kıraathane bulunmamaktadır.Köylüler boş vakitlerini köy içinde toplanıp sohbet ederek,camiye giderek ve günlük olağan işlerini yaparak geçirmektedir.