Ka’bü’l-Ahbâr Radıyallâhü Anh Hz.Ömer’in huzurunda şöyle anlattı:
Yâ Emîrel Mü’minîn, geçmiş Peygamberlerin kitablarında okuduğum en acayip şeyi sana haber vereyim.
Bir baykuş, Süleyman Aleyhisselâm'ın yanına geldi, selâm verdi.
Hz.Süleyman Aleyhisselâm selâmını aldı.
“Ey baykuş, neden topraktan çıkanları yemezsin?”
“Çünkü Hz. Âdem Aleyhisselâm topraktan çıkan şey sebebiyle cennetten çıkarıldı.”
“Peki, neden su içmezsin?”
“Çünkü Nûh Aleyhisselâm'ın kavmi suda boğuldu.”
“Neden imar edilmiş yerleri terk edip harabelerde yaşıyorsun?”
“Harabeler Hz.Allah Celle Celâlühü'nün mirasıdır.
Ben de Hz. Allah Celle Celâlühü'nün mirasında otururum.”
“Harabe üzerine konduğunda ne dersin?”
“Burada yaşayanlar nerededir? derim.”
“Ya binaların üzerinden geçerken ne dersin?”
“Yazık bu insanlara ki önünde nice güçlükler varken rahat uyumaktadır, derim.”
“Gündüzleri niçin çıkmazsın?”
“İnsanların kendilerine ettiği zulümlerin çokluğundan…”
“Öterken ne dersin?”
“Ey gâfil, âhiret yolculuğun için azık hazırla! derim.
Ve ‘Subhane Hâliku’n-Nur’ diye zikrederim”
Bu konuşma üzerine Süleyman Aleyhisselâm şöyle buyurdu:
“Kuşlar içinde insanoğluna bu kadar güzel nasihat eden ve bundan daha şefkatli olanı yoktur.
Cahillerin ondan nefret etmeleri, onu uğursuz saymaları ne acayip şeydir.”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder