Hoca'nın çocuğu ölmüş!

"Lâdikli Ahmed Ağa" Kitabının Kapağı

Lâdikli Mustafa Külahlı anlatıyor:

Sabah erken açtım dükkânı, temizlik yapıyorum. 
Ahmed Ağa geldi, selâm kelâm: 
-Oğlum bana bir tütün ver! dedi. 
Tütün içerdi rahmetli.
Tuttum bir tütün verdim: 

-Sizin Hoca'nın çocuğu öldü mü? dedi. 
Trabzonlu bir Hocamız vardı, bizim eniştemiz olurdu. 
Evlerimiz de dipdibe... 
Askerde öldü, bir çocuğu vardı, altı aylık filân işte... 
Onu soruyor Hacı Ahmed Ağa: 
Duymadım Hacı emmi, öğle bişiy duymadım. 
Daha akşam beraberdiler bizim çocuklar... dedim. 

Hakikaten de o akşam kız kardeşime gitmişlerdi bizim çocuklar. 
Zaten evlerimiz de dipdibe. 
Hatta rahmetli eniştenin annesi de gelmiş o gece Trabzon'dan. 
Çocuğun hasta olması filân da sözkonusu değildi yani. 
Öyle bişiy olsa ilk defa benim haberim olması lâzım. 
Ben, "öyle bişiy duymadım Hacı emmi" deyince, Ahmed Ağa:
-Hoca onu götürdü! dedi.
Allah Allah!.. Şaşırdım kaldım.
Derken Ahmed Ağa gitti, az sonra annem geldi: 
-Ne hayır anne? dedim. 
-Hoca'nın çocuğu geçindi (öldü), ona bir kefinlik vir de götüreyim! dedi.
Ben duymadım, hem yiğenim hem de evlerimiz dipdibe olduğu halde... 
Ahmed Ağa, tââ öte mahallede haberdar... 
Böyleydi rahmetlik.

 Kaynak: Lâdikli Ahmed Ağa, Mustafa ÖZDAMAR Sh.: 145