Behey şaşkın, Şıh Ahmed'in 900 koyunu var.

"Lâdikli Ahmed Ağa" Kitabının Kapağı

Marangoz Hilmi Tuğrul anlatıyor:
Ben şu yukarı tepede oturuyorum. 
Evim de dükkânım da orada. 
Taa Selçuklulardan kalma bir câmimiz var. 

Benim dükkân da o caminin önünde. 
Kabristanı var câminin. 
Bir gün orda bir dua etti, benim dükkâna doğru yöneldi: 
Allah Allah...-açcık da akrabamız olur, dayı deriz- dayım bura geliyor, heralde işi düştü?" dedim, kendi kendime.
Sonra geldi: 
-Selâmün Aleyküm!
-Aleyküm Selâm!
-Sana işim düştü yiğen! 
Sami Efendi Kur'an göndermiş, rahle yapılacak, câmiye koyacam! dedi.
-Olur dayı, yapalım! dedim

Böyle söyledim amma, içimden de: 
Şunun fiyatını da sorsa da, parasını da pişirsek diye geçirirken Ahmed Ağa: 
-Yiğen, ben bir daha belki gelemem! 
Borcumuzu söğle de paranı şimdi vereyim! dedi. 
-Olur dayı! 25 lira! dedim.
-aslında 35 lira diyecektim, utandım- 
Yeleğin cebinde hazır duruymuş 25 lira, çıkardı verdi. 
Verdik ten sonra iş bitti amma içimden: 
"Rahle boyanacak mi ki acaba?" derken:
-Boyan varsa, bir de boya çalıver! dedi.
-Olur, çalalım! dedim. 
Sonra gine, kendi kendime içimden: 
"Kur'an büyük mü, küçük mü?
Öyle ya, ona göre rahle yapmak lâzım" diye geçirirken:
-Rahle büyük olsun, Kur'an büyük! dedi

Şu baştan beri anlattığım benim sorduğum şeylerin hepsi kalbimden geçen şeyler. 
Sanki konuşuyor muşuz gibi, benim içimden ne geçerse aynını (cevabını) söyledi bana... 
Sonra: "Allaha Ismarladık!" dedi gitti.

O gittikten sonra, tezgâha dayandım şöğle... Kendi kendime: 
"Behey şaşkın, Şıh Ahmed'in 900 koyunu var. 
Neye 35 lira istemedin de, 25 lira dedin?" diye sokurdanırken, çalışmaya başladım ben. 
Derken, çok geçmedi. 
Onun câmisinin imamı var; Bekir Hoca...Seğirderek geldi: 
-Ahmed Ağa gönderdi, şu on lirayı alacan!..
Azınsınmışsın parayı!.. Hiç itiraz etmiyeceğimişsin!.. dedi.

Bekir Hoca'ya anlattım meseleyi: 
Çâre yok, alacağız gaari bu parayı! dedim, aldım.
Her işi böğleydi rahmetlinin. 
Kalbinden geçeni bilirdi... 

Kaynak: Lâdikli Ahmed Ağa, Mustafa ÖZDAMAR Sh.: 100, 101.