Ben sıtmayım, bana "Humma" derler.

  

Mevlânâ İhtiyâreddin Hazretleri rivâyet etti ki:
-Bir gün Mevlânâ'nın huzurunda oturmuştum. 
Hazreti Mevlânâ aniden ayağa kalkarak: 
-Aleyke s Selam! dedi oturdu ama, biz hiç kimseyi görmedik. 
İçeri ne giren, ne çıkan oldu.
Ondan sonra da Hazreti Mevlânâ bizim görmediğimiz o şahsa: 
-Beri gel ve sana emrolunanı yap! 
İnşâallah beni sabredenlerden bulursun! 
Ne lazımsa yap, deyince, Hüsameddîn Çelebi:
-Hayırdır Hazretim? 
Biz hiç kimseyi göremiyoruz! 
Bu kelâm kime? diye sordu.

-Gazabla dolu, gök gözlü ve sarı yüzlü bir şahsın bana doğru geldiğini gördüm. 
Bu şahıs bana selâm verdi ve: 
"Ben sıtmayım, bana "Humma" derler" dedi. 

Ben de üç gün misafirim olması için müsaade ettim! dedi ve titremeye başladı. 

Üç günden sonra da iyileşti ve hiçbir seyi kalmadı.

        Kaynaklar:

1. Ahmed Eflaki, Ariflerin Menkıbeleri, 1964 İstanbul, c. 1, sf. 423.
2. İnsanlığın Pîri Hazreti Mevlânâ, Mustafa ÖZDAMAR, Sh.:69, 70.

 

İnsanlığın Pîri Hazreti Mevlânâ" Kitap Kapağı