Hadi gari gidelim de yavruyu okuyuverelim!

A. İhsan Vatankurtar, Hacı Veyiszâde Hoca Efendi'yi anlatıyor:

İnandığım bir şahıstan dinlediğim şu: 
Benim mahalle komşum var. 
Benden bir kaç yaş büyük. 
Çocuğu hastalanmış. 
Daha bebek yavru. 
Konya'da bööğle bir şey oldu mu, hemen Hacı Veyiszâde Hoca Efendi akla gelirdi o zamanlar. 
Doktordan evvel ona koşulurdu.
O komşu da öyle yapmış. 
Sabahın erken saatlerinde, gitmiş câminin -Aziziye Câmii'nin- karşısına dikilmiş. 
Namaz niyaz yok bizim komşuda.

Cemaat câmiden çıkmaya başlayınca bizim komşuyu bir telâş basmış. 
Camiye girip söğlemeyi düşünüyor, giremiyor. 
Namaz için girmediği yere çocuk için girmek ayıbına gidiyor.
Derken...Hoca Efendi de çıkıyor câmiden.
Bizim komşu hâlâ utanç içinde erirken.
Hoca Efendi ona doğru yaklaşarak: 
-Es-Selâmu Aleyküm! 
Hadi gari gidelim de yavruyu okuyıvıralım!.. deyiveriyor...

* Hacı Veyiszâde, Mustafa ÖZDAMAR, 1997, s.229.