Benim İnşâallah demeye ihtiyacım yok!

Hatîb’in Ravza’sındaki hoş hikâyelerden biri şöyledir:

Bir adama; “Nereye gidiyorsun?” diye sordular.
O da; “Eşek almak için Künâse’ye (Kûfe’de bir yer) gidiyorum.” dedi.
Ona: “İnşâallah de” dediler.
Adam: “Benim İnşâallah demeye ihtiyacım yok. İşte paralar cebimde, merkeb de Künâse’de.” dedi.

Ancak pazara varmadan parası çalındı ve istediğini alamadan geri döndü. 
Dönüşte birisi ona “Nereden geliyorsun?” diye sordu.
Adam: “İnşâallah Künâse’den geliyorum, İnşâallah paralarım çalındı” diye cevap verdi. 

* İsmail Hakkı Bursevî, Rûhu’l-Beyân, 15.Cilt, Erkam Yayınları