Bir gün bazı kimseler Hacı Bektâş-ı Velî'nin talebesi ve halifesi Hacım Sultan'ın yanına; "oradan gitmesini, eğer gitmezse zarar vereceklerini" söylemek için birisini gönderdiler.
O şahıs geldiğinde, Hacım Sultan namaz kılıyordu.
Namazı kıldıktan sonra, o şahıs Hacım Sultan'ın yanına yaklaşınca, titremeye başladı.
Kalbinde bu hal ile bir yumuşama meydana geldi.
Yanına varıp selam verdi.
Hacım Sultan selamını alıp;
-Ey yiğit! Söyle bakalım, seni gönderenler ne dediler, dinleyelim, buyurdu.
Bunun üzerine o yiğit ayağa kalkıp, Hacım Sultan'ın ellerine sarıldı;
-Efendim! beni affeyle, bana beddua etme, dedi.
Hacım Sultan;
-Allahü Teâlâ seni buraya gönderenlere de insaf versin.
Ey yiğit! Evlad-i Rasûle tabi ol, onları sevenlerden ol.
Kimseyi gıybet etme.
Çünkü Allah Teâlâ Kur'an-ı Kerim'de mealen; "Birbirinizi gıybet etmeyiniz" (Hucürât Sûresi: 12) buyurmaktadır.
Şimdi git zikr ve Allah Teâla'yı anmakla meşgul ol, buyurdu.
O şahıs, geri dönünce, kendisini gönderen kimselerin arasına karışmadı.
Vakitlerini ibadet ve zikirle geçirdi.
*Allah'ın Veli Kulları EVLİYALAR, Hikmet Koray, 2013, s.92.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder