Bir gün ziyaretlerine gitmiştim.
Kütüphanelerinden bir kitap çekip, bir yerini açıp bana verdiler ve;
"Buyurun, okuyun!" buyurdular.
Arapça idi.
Okumaya çalıştım.
Yanlış okuyunca düzeltirlerdi.
Bir daha okuttular ve gene yanlışlarımı düzelttiler.
Ettiğimiz üç beş kelâm.
Rabbim; senin rızan için.
Altta kağıt, üstte kalem
Rabbim; Senin rızan için...
Hacı Veyiszâde merhumun Konya İmam Hatib Okulu'ndan öğrencisi Eminönü Müftüsü Mehmet Doğru Hoca, Nuruosmaniye Camii Hünkâr Kasrı'nda anlatıyor:
Hoca Efendi'nin bayrak törenlerinde yaptığı duası da meşhurdu.
Okulun, yaz tatilinden sonraki açılış günü yapılan bayrak törenine Konya Valisi Cemil Keleşoğlu da katılırdı.
İstiklal Marşı söylendikten sonra Hoca Efendi uzunca bir dua eder, vali başta hepimiz âmin der, ondan sonra derse girerdik.
Toplantıya gideceğim.
Baktım geç kalma ihtimalim var, bindim bir taksiye, muhabbetçi bir arkadaş.
O anlatıyor ben dinliyorum.
Tam işyerinin önüne geldik.
Ankara'da Bakanlıklar.
Diyelim ki, taksi parası 9.75 TL tuttu, ben 10 TL uzattım.
Hani hepimizin yaşadığı sahne vardır ya, taksici üstünü arıyormuş gibi yapar, siz de para üstünü alabilmek için bir ayak dışarıda, inmemek için debelenirsiniz.
Tam o sahne olacak.
Şoför, para üstü var mı diye aranmaya başladı.
- Üstü kalsın kardeşim" dedim. Döndü bana doğru:
- Vaktin var mı ağabey? dedi.
- Evet, dedim (tek ayağım hala dışarıda).
Abidler vatanı Konya
Gafil eder bizi dünya
Hevâ-yı nefsine uyma
Ol kapuyu açan bilir
Diyanet İşleri Başkanlığı Din İşleri Yüksek Kurulu üyesi Mustafa Ateş* anlatıyor:
Benim hafızlığım filan da vardı.
Derslerime de iyi çalışırdım hani.
Pek severdi Hoca Efendi böylesi durumları.
Meselâ derste bir âyet filân sorunca, biz hemen aşağısını, devamını okuyuverince:
Ey Kardeşim, intikamın
Alacağız, İnşâallah
Arslanı çakal üstüne
Salacağız, İnşâallah.
Abdülfettah Çavuş, Konya’da doğdu.
Mustafa adında bir zatın oğludur.
Konya Hoşhan Mahallesi halkından olan Abdülfettah Çavuş’un adı ve şöhreti bir vakfiyede:
“Konya Hoşhavan Mahallesi’nden Sahibü’l-Hayrat, ve’l-Hasenât….
Yeniçeri çavuşlarından Fahrü’I-Asâkir ve’l-Cüyûş, el-Hac Abdülfettah Çavuş ibnü’ l-Hac Mustafa” şeklinde geçer.
Babasının adının Mustafa olduğunu da bu kayıttan öğreniyoruz.
Hacı Veyiszâde Dâr-i Bekâ edince hatırası bulunan Konyalılardan biri onu anlatıyordu, Aziziye Çarşısı'nda bir dükkânda:
-Kendilerini yedi yaşımdan beri tanırdım.
Hiç bir gün aşık yüzle gördüğümü hatırlamıyorum.
Ne nurlu bir yüzü vardı...
Her karşılışmamızda, o ipek gibi ellerine sarılır, öper, hayır duasını alırdım.
Orta yaş şaşkınlığında, deli devre hovardalık ettiğim günlerde karşılaştığımız vakit:
Yan gayışlarını gırdın mı gine? diye takılır, dua ederdi.
İkinci derecenin üstünde denklemlerin çözümünü tam bir hassasiyetle gerçekleştiren Ebu Kâmil Şücâ.
Asıl ismi, Şüca bin Eslem bin Muhammed el-Hasib el-Mısri olup künyesi Ebu Kamil’dir.
Matematikçiler arasında İbni Eslem el-Hasib (hesap, matematik alimi) adıyla meşhur oldu.
Doğum ve vefat tarihleri net olarak bilinmemekle beraber, kaynaklarda H.236-339 / M.850-950 seneleri arasında yaşadığı ifade edilmektedir.
Aslen Mısırlı olmasından dolayı el-Mısri diye de anılmaktadır.
M.868-884 yıllarında Kahire'de yaşadığı ve gemi inşaat mühendisi veya yapımcısı olarak, bir kısmında ise bazı valilerin yanında muhasip olarak çalıştığı söylenmektedir.
Ahmet Mekkî Efendi, çok cömert idi.
Gece-gündüz kapısı sevenlerine, gelenlerine açıktı.
Misafirlerine karşı her zaman ikram edilecek bir şeyler de bulurdu.
Kendisi de çağırılan, davet edilen yere gider ve gittiği yerlerde büyüklerin hallerinden, yaşayışlarından bahsederdi.
Müftülük yaptığı zamanlarda din görevlilerine daima şefkatli davranır, hal ve hatırlarını sorup gönüllerini alırdı.
Maddi durumu iyi olmayanlara elinden geldiği kadar yardımcı olurdu.
Bu sebeple emrinde çalışanlar onu bir müftü olarak değil, şefkatli bir baba gibi görürlerdi.
Konya İmam Hatib Okulu'nun açıldığı yıllarda Öğretmen bulmakta güçlük çekiliyordu.
Sadece Konya'da değil her tarafta öğretmen açığı vardı.
Konya'nın ve Konya İmam Hatib Okulu'nun her şeyi olan Hacı Veyiszâde, bu açığı kapatmak için, nerde bir ehil adam görse, onu göreve çağırıyordu.
İşte o günlerde, bir öğle vakti, Hoca, faytonla, İmam Hatib Okulu'ndan Aziziye Câmiine geliyordu.
Yaz sonlarıydı, hava güzeldi, faytonun gölgeliği arkaya atılmıştı.
Hacı Veyiszâde, her zaman olduğu gibi, faytonun üstünde de, sağına soluna, etraftaki herkese selâm veriyordu.
Etraftaki insanlar da Hoca'nın selâmını almak için can atıyorlardı, eğer bir yerlerde oturuyorlarsa ayağa fırlıyorlar ve saygı duruşuna geçiyorlardı.
Adalet de ÖMER'den, sıdk da EBUBEKİR'den
Örnek alan Gönüller, gafil olmaz zikir'den...
ALİ ilmin kapısı, OSMAN hayâ timsâli,
NUR DEVRİ'nin bir daha gelmez eşi, emsâli.
*Gönül Söyler Dil Susar, Abdullah GÜLCEMAL, 1986, s.119.
Nergisler tomurcuk laleler açar
Müşâhede ettim ol bizden kaçar
Melekler ol yolda reyhanlar saçar
Dağların mecnunu oldu bu Ahmet
Yaşar Gökçek Hoca'ya:
İstanbul, Küçükyalı'daki evinde, Seyyid Hüsâmeddin Aydın'la beraber:
-Hocam, Hacı Veyiszâde merhumu ilk defa nerede, nasıl tanıdınız?
Sizin bu konuda çok ilginç hatıralarınız vardır.
Anlatır mısınız, lütfen? diye sordum.
Babalarınızı terk etmeyin.
Kim babasını terk ederse; o kâfirdir.
Hadis-i Şerif
Sahîh-i Buhârî, Hadis No: 6768
Müttefegun Aleyh
