Korkma, merak etme, hapishanede sana Rabia'dan daha iyi bakarlar!

Mustafa Özdamar, Yaşar Gökçek Hoca'ya Said-i Nursî'yi soruyor:

-Siz görüştünüz tabii?
-Evet! 
Ben bir kaç defa gördüm, görüştüm Bediuzzamanla. 
Birincisinde altı yedi yaşlarında filândım. 
Şeyh Said isyanı dolayısıyle İstiklâl Mahkemelerinde gördüm, dinledim kendisini.
Sonra bir iki defa da Konya'da gördüm, görüştüm. 
Ölümünden bir kaç ay evvel, en son Konya'da görüştük. 
Kardeşi Abdülmecid Efendi bizim Konya İmam Hatib'de öğretmendi. 
Onun evinde görüştük.
Urfa'ya gidecekti. Görüştük, konuştuk, kalktık.
Hep birlikte.. 
Kucaklaştık, sarıldık.

Hazret tam arabaya bineceği sırada, kardeşi Abdülmecid Efendi'ye:
-Abdülmecid, hakkınızı helâl edin, bir daha görüşemeyebiliriz.
Abdülmecid Efendi:
-Estağfirullah abi, bizim ne hakkımız olabilir ki sizde? 
Siz helâl edin!.. 
-Yoo yo, olmaz olur mu hiç?
Bilhassa Rabia'nın (Abdülmecid Efendi'nin hanımı) çok hakkı var bende, dedi Bediuzzaman.

Sonra arabaya binerken, bir ayağı yerde, bir ayağı faytonun çamurluğunda:
-Abdülmecid!.. dedi.
-Buyur Seydam!..
-Çok sessizsin, bu kadar korkak olma be kardeşim!. 
Korkma, merak etme, hapishanede sana Rabia'dan daha iyi bakarlar valla!..

Bunun üzerine Abdülmecid Efendi şunu söyledi: 
-Vallahi Seydam, benim cesâret hakkımı da sen kullanmış bitirmişsin, ne yapayım ben?..

Ve fayton yürüdü...
Son görüşmemiz oldu bu. 
Ondan sonra da vefat etti zaten... Allah rahmet eylesin.

* Hacı Veyiszâde, Mustafa ÖZDAMAR, 1997, s.223, 224.