Kıyıdan 1.5 km uzaklıktaki 40 bin m2 alana sahip olan Karadeniz’in incisi Giresun Adası, Doğu Karadeniz’in tek adası. Sit alanı olarak koruma altına alınan adaya yazın Giresun limanından tekne turları düzenleniyor.
Cenevizliler ve Venedikliler tarafından uzun süre gemi sığınağı olarak kullanılan adada bulunan sacayak gibi 3 ayak üzerine oturmuş olan Hamza Taşı ana tanrıça Kybele’yi, ocak ise aile kültürünü temsil etmektedir. 4 bin yıllık geçmişi ile mistik güç kaynağı haline gelen Hamza Taşı günümüzde dilek taşı olarak adlandırılmaktadır.
Halk arasında “Mayıs Yedisi” olarak bilinen (Rumî takvime göre mayıs ayının yedisine denk gelmektedir), 1977 yılına kadar da Mayıs Yedisi olarak yapılan bu törenler, bu tarihten sonra Aksu Şenlikleri adını almış; Günümüzde ise, belediyenin organize etmesiyle “Uluslar Arası Karadeniz Giresun Aksu ve Altın Fındık Film Festivali” adı altında kutlanmaktadır.
Her yıl 20 Mayıs’ta kutlanan “Uluslar Arası Aksu Şenlikleri” üç ana bölümden oluşmaktadır. Bunlar; sacayaktan geçme, dere taşlama ve adanın etrafını dolaşma geleneğidir. Yapılan bütün bu törenlerin amacı; soyun sürdürülmesi, belalardan ve kötülüklerden kurtulmak, bolluk ve baharla birlikte yeni bir yıla iyi bir şekilde başlama isteğidir.
Her yıl 20 Mayıs günü yöre halkı ve çevre köylerden gelen insanlar, yanlarına yiyeceklerini, içeceklerini alarak Giresun’un doğusunda bulunan Aksu Deresi’nin deniz ile kesiştiği yerde toplanır. Oraya gelen insanlar için bugün, dileklerin kabul olunup, belalardan arınıp, kötülüklerden kurtulma günüdür. Özellikle hastalar, dertliler, çocuğu olmayanlar, dilekleri olanlar bir araya gelir.
Sacayaktan geçme töreninde insanlar, içinden insan geçebilecek büyüklükteki sacayağını, şenlik alanına getirirler. Soyun sürdürülmesi kültürüne dayanan bu gelenekte, çocuğu olmayanlar dilekte bulunarak üç kez sacayaktan geçerler. Sacayak ana rahminin simgesi durumundadır. Çocuğu olmayanlar; ana rahminin, soyun sürdürülmesinin simgesi durumunda olan sacayaktan geçerek dilekte bulunurlar.
Doğanın ve baharın getirdiği yaşam zevkiyle insanlar, bütün kötülüklerden arınmak ve yeniden doğmuş gibi hayata umut dolu, tertemiz başlamak ister. Doğanın canlanmasıyla da insan kendini yeniden doğmuş farz eder. Aksu Deresi’nin denize döküldüğü yerde, derdim belam denize, diyerek yedi çift bir tek taşı suya atarlar. Yedi, kutsal bir rakamdır; tek taş ise dileğin yerini bulması için atılan sonuncu taştır. İnsanlar doğanın canlanmasıyla ve suyun belayı, kötülükleri alıp götüreceği inancıyla dileklerini tutup dereyi taşlarlar. Bunu özellikle kadınlar, kızlar kendilerine uğur getirmesi amacıyla da yaparlar. Dere taşlamadan sonra törene katılanlar, suya girip başlarından aşağı maşrapayla ırmak suyunu dökerler. Bu uygulamada da suyun insanda bulunan kötülükleri, hastalıkları, uğursuzlukları alıp götüreceği inancı vardır.
En sonuncu gelenek ise adanın etrafını dolaşma geleneğidir. İnsanlar dere kenarında toplanıp motorlarla, kayıklarla denize açılarak adanın etrafını dolaşıp sacayaktaki daireye benzer bir daire çizerek bindikleri noktaya tekrar dönerler. Ada turu Hazma Taşı önünde başlar ve yine aynı taşın önünde son bulur. Bu törenin amacı da, yine sacayakta ve dere taşlama geleneğinde olduğu gibi soyun sürdürülmesi ve belaların denize atılmasıdır. Döllenmenin bu mevsimde başlaması ve toprağın bereketlenmesi inancı; adanın etrafında tur atılmasıyla daha somut bir hale gelir.
Kültürel mirasın bir parçası olan Mayıs Yedisi Giresun yöresindeki insanların özel bir günüdür.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder