Kânûnî Sultan Süleymân Hanın vefâtından sonra yerine oğlu İkinci Selîm Han pâdişâh olup tahta geçmişti.
Bir gün saltanat kayığı ile Boğazı gezmek için çıktı.
Giderken Boğaz’daki bâzı yerleri yanındakilere soruyordu.
Beşiktaş’a geldiklerinde, kendisine; “Efendim burası Beşiktaş’tır ve Yahyâ Efendi hazretleri oturur. Buralarını o ihyâ etmiştir.” dediler.
O zaman Sultan Selîm Han; “Yahyâ Efendi nasıl biridir?” diye sordu.
Ona; “Sultanım! Yahyâ Efendi, babanız Cennetmekân hazretlerinin süt kardeşi idi.
Babanızla çok iyi görüşürlerdi.” dediler.
O zaman Sultan Selîm Han; “Evet, babamla olan yakınlığını ve dostluğunu bilirim.
O babama her ne derse babam şüphesiz yerine getirirdi.
Yahyâ Efendi saraya bir defâ olsun gelmemişti.
Lâkin babam hep onun ayağına giderdi.
Babam ona çok iltifat ettiğine göre görelim nasıl zâttır.
Evliyâlığı nicedir.
İmtihan için onu bir yere dâvet edelim.” dedi.
Kale bahçesi denilen güzel bir yere geldi.
Sultan bir adamıyla Yahyâ Efendiyi buraya dâvet etti.
Yahyâ Efendi geldiğinde ona iltifat etmemeyi gönlünden geçirdi.
Çok geçmeden Yahyâ Efendi kayığıyla çıkageldi.
Sultan Selîm Han, Yahyâ Efendiyi görünce tahtından inip hürmetle onu karşıladı ve iltifat etti.
Yahyâ Efendi ona; “Sultanım! Niçin tahtınızdan indiniz. Bu ne iltifat.” buyurdu.
Sultan, el öpmek isteyince, Yahyâ Efendi, Sultanın iki kulağını tutup büktü ve; “Abdestin var mı? Söyle yoksa bırakmam.” dedi.
Sultan; “Abdest alayım.” dedi.
Yahyâ Efendi; “Dediğim namaz abdesti değildir. Söylediğim tövbe abdestidir.” buyurdu.
Sultan Selîm Han mahçûb oldu ve Yahyâ Efendinin ellerinden öpüp, hürmet gösterdi.
Onun büyük bir velî olduğuna iyice inandı.
Bir gün saltanat kayığı ile Boğazı gezmek için çıktı.
Giderken Boğaz’daki bâzı yerleri yanındakilere soruyordu.
Beşiktaş’a geldiklerinde, kendisine; “Efendim burası Beşiktaş’tır ve Yahyâ Efendi hazretleri oturur. Buralarını o ihyâ etmiştir.” dediler.
O zaman Sultan Selîm Han; “Yahyâ Efendi nasıl biridir?” diye sordu.
Ona; “Sultanım! Yahyâ Efendi, babanız Cennetmekân hazretlerinin süt kardeşi idi.
Babanızla çok iyi görüşürlerdi.” dediler.
O zaman Sultan Selîm Han; “Evet, babamla olan yakınlığını ve dostluğunu bilirim.
O babama her ne derse babam şüphesiz yerine getirirdi.
Yahyâ Efendi saraya bir defâ olsun gelmemişti.
Lâkin babam hep onun ayağına giderdi.
Babam ona çok iltifat ettiğine göre görelim nasıl zâttır.
Evliyâlığı nicedir.
İmtihan için onu bir yere dâvet edelim.” dedi.
Kale bahçesi denilen güzel bir yere geldi.
Sultan bir adamıyla Yahyâ Efendiyi buraya dâvet etti.
Yahyâ Efendi geldiğinde ona iltifat etmemeyi gönlünden geçirdi.
Çok geçmeden Yahyâ Efendi kayığıyla çıkageldi.
Sultan Selîm Han, Yahyâ Efendiyi görünce tahtından inip hürmetle onu karşıladı ve iltifat etti.
Yahyâ Efendi ona; “Sultanım! Niçin tahtınızdan indiniz. Bu ne iltifat.” buyurdu.
Sultan, el öpmek isteyince, Yahyâ Efendi, Sultanın iki kulağını tutup büktü ve; “Abdestin var mı? Söyle yoksa bırakmam.” dedi.
Sultan; “Abdest alayım.” dedi.
Yahyâ Efendi; “Dediğim namaz abdesti değildir. Söylediğim tövbe abdestidir.” buyurdu.
Sultan Selîm Han mahçûb oldu ve Yahyâ Efendinin ellerinden öpüp, hürmet gösterdi.
Onun büyük bir velî olduğuna iyice inandı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder