Yüzüğü büzük ağnaman haa!

Hacı Veyiszâde'nin oğlu Mehmet Hoca anlatıyor:

Babam, dedemin (Hacı Veyis Efendi) talebesi Mevlid Hoca'ya, dedemin talebesi olduğundan çok hormet ider. 
Dedeminen kabristana ziyarete geliller, kabirleri ziyaret idellerken: 
-Hay Hocam, ortalık gızdı (ısındı) gaari, dimiş

Mevlid Efendi, çok şakacıydı. 
Çok iyi vaaz iderdi. 
Acayip bir insandı. 
Yani, câhilin zihnine sokardı ağnattıklarını.
Vaaza başlamadan evvel hemen: 
-Yüzüğü büzzük ağnamayın haa! dirdi.

Hocanın birisi; "Abdest anında ellerinizi yıkarken yüzüğünüzü devindirin!" dimiş. 
Adamın biri de câhil değil mi, yüzüğü büzük ağnamış, kıçını sallarmış!
Kıçını sallayınca, Hoca görmüş: 
-Ne yapan oğlum? dimiş.
-İşte sen büzüğünüzü sallan, didin ya!.. demiş.

Hoca da: 
-Oğlum, ben yüzüğünüzü, didim, büzüğünüzü demedim! demiş.
Mevlüt Hoca rahmetli, işte bunun için vaaza başlarken hemen söğlerdi: 
-Yüzüğü büzük ağnaman haa! dirdi.

Mevlid Efendi, hiç çekmezdi sözünü: 
-Şeriatta ar olmaz, ar iden berhüdar olmaz! dirdi ve açıktan açığa böğle cahilin kafasına sokardı.

* Hacı Veyiszâde, Mustafa ÖZDAMAR, 1997, s.411, 412.