Remzi Oğuz Arık

(1894-1954)
Arkeoloji Profesörü ve yazar. Kozan’ın Kabaktepe köyünde 1899 yılında doğan Remzi Arık, Oğuzlar'ın Varsak boyundandır. Remzi Oğuz Arık, çocukluk yıllarını köyünde geçirmiş ve ilk öğrenimine orada başlamıştır. Sonraki yıllarda, Balkanlara göçmek zorunda kalan Remzi Oğuz Arık, on yaşından itibaren annesi ile bütün Balkanları dolaşmıştır. Remzi Oğuz Arık, önce İşkodra İdadisi’nde, oranın işgali üzerine İstanbul’a gelerek Mercan İdadisi'nde, İzmit Lisesi’nde ve İstanbul Muallim Mektebi'nde eğitim görmüştür.

Remzi Oğuz Arık, I. Dünya Savaşı'nın son yılında Talimgah’a katılmıştır. Bir kaza sonucu ağır yaralanmış ve uzun sure tedavi görmüştür.

Yüksek öğrenimine İstanbul Darülfünunu’nun İçtimaiyat (Felsefe) şubesinde başlayan Arık, 1926’da açılan bir sınavı kazanarak Paris’e gönderilmiştir. Sorbonne Üniversitesi’nde sanat tarihi, Louvre Arkeoloji Enstitüsü’nde de arkeoloji öğrenimini tamamlayarak 1931’de yurda dönen Arık, İstanbul Arkeoloji Müzesi’nde görevlendirilmiştir. 1933 yılında Millî Eğitim Bakanlığı’nın arkeoloji uzmanı olmuş, bu arada Gazi Eğitim Enstitüsü’nde tarih dersleri vermiştir. Göllüdağ, Alacahöyük, Çankırıkapı, Karaoğlan, Hacılar, Alaettintepe ve Bitik kazılarını yöneten Arık, sonraki yıllarda Ankara Arkeoloji Müzesi Müdürlüğü'ne atanmıştır.

1939 yılında Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi’nde öğretim üyeliğine getirilen Arık, orada "Arkeoloji Profesörü" ve "Enstitü Müdürü" olmuş ve aynı zamanda sanat tarihi dersleri de vermiştir. Arık, 1942-1944 arasında Hüseyin Avni Göktürk ile birlikte çıkardığı Millet Dergisinde Türk ulusçuluğunun, Anadolu’da oluşan din, dil, soy ve kültür birliğine dayanması gerektiği düşüncesini yaymaya çalışmıştır. 1942 yılı sonunda fakültedeki görevinden ayrılmak zorunda kalan Arık, 1943-1945 yılları arasında yeniden müze yöneticiliği görevlerinde bulunmuştur.

1949 yılında yeni açılan Ankara İlahiyat Fakültesi’nde İslam Sanatları Tarihi Profesörü olarak görev almış, 1950 seçimlerinde DP’den Seyhan milletvekili seçilmiştir. DP'yi kendi hizmet felsefesine uygun bulmadığı için oradan da ayrılan Arık, 1952’de Türkiye Köylü Partisi’ni kurmuş ve partinin Genel Başkanlığı görevini üstlenmiştir. Türkçülük akımının Anadolucu kolunu temsil etti.

3 Nisan 1954 tarihinde Adana’dan Ankara’ya hareket eden THY uçağının düşmesi ile hayatını kaybetmiştir.


Eserleri:

Adana Ticaret Rehberi (1924), Köy Kadını (1944), İdeal ve İdeoloji (1947), Truva Klavuzu (1953), Coğrafyadan Vatana (1956), Veraset ve Cemiyet (1957), Türk İnkılabı ve Milliyetçiliğimi (1958), Gurbet-İnmeyen Bayrak (1968), Türk Gençliğine (1968), Alacahöyük Hafriyatı (1937), Karaoğlan Kazıları (1938).