Meleklerin Tebrik Ettiği İbadet

Birgün, Peygamber Efendimiz Sallallahü Aleyhi ve Sellem kalkıyor ve kızı Hz.Fatıma'nın evine geliyor.
Eve girdiğinde görüyor ki, Hz.Fatıma oturmuş, Hz.Ali'nin elbisesinin söküğünü dikiyor.
Ayağıyla da, Hz.Hasan'ın beşiğini sallıyor, ağzıyla da Kur'ân-ı Kerim okuyor.
Bu haldeyken Efendimiz içeri girince, Hz.Fatıma "buyur babacığım" diye ayağa kalkıyor.
Peygamber Efendimiz "kalkma kızım, otur otur" diye ısrar ediyor.
Ama Hz.Fatıma ayağa kalkıyor.
Efendimiz Sallallahü Aleyhi ve Sellem buna rağmen "keşke otursaydın" diye ısrar edince, Hz.Fatıma merak ediyor:

-Babacığım sen gelirsin de, ben ayağa kalkmaz olur muyum, Niye otursaydım ki..?

Efendimiz bunun sebebini, şöyle anlatır:
-Kızım, hanımlar çok bahtiyardırlar, mesutturlar, kazançlıdırlar. 

Ben kapıdan içeri girdiğim zaman, buranın meleklerle dolu olduğunu gördüm.

Hz.Fâtıma:
-Babacığım, bu kadar melek niçin gelmiş buraya.?

Peygamber Efendimiz şöyle cevap vermiş:

-Her birisi, bir başka sebepten gelmişti.
Sen, elinle kocanın elbisesinin yırtığını dikiyorsun, hizmet ediyorsun. 

İşte meleklerin bir kısmı, senin kocana hizmet edişinden dolayı gelmişlerdi.
Bir hanımın gönül rızasıyla kocasına hizmet etmesi, meleklerin tebrik edeceği bir ibadettir.
Diğer bir kısmı da, elinle kocanın elbisesini dikerken, ayağınla da oğlunun beşiğini sallıyordun.

Bir hanımın çocuğuna bakması, isteyerek, severek, şefkatle, sevgiyle hizmet etmesi, meleklerin gelip seyredebileceği bir hizmettir. 

Meleklerin bir kısmı da, oğlun Hasan'ın beşiğini salladığın için gelmişlerdi.
Sen ağzınla da boş durmuyor, Kur'ân-ı Kerim okuyordun. 

İşte büyük bir kısmı da senin okuduğun Kur'ân-ı Kerim'i dinlemek için gelmişlerdi.
Kızım, hanımlar çok şanslıdırlar, eğer niyetlerini düzeltirlerse, eğer duygularını düzeltirlerse, eğer bu saydığım hizmetleri şuurla, ibadet kastıyla yaparlarsa, onların yaptığı bütün işler, ibadet yerine geçer.
Bir kadın beş vakit namazını kılar, Ramazan orucunu tutar, iffetini korur, bir de kocasına itaat ederse, ona "Haydi, cennetin hangi kapısından istersen gir" denilir.
[Ahmed b. Hanbel, Müsned, Sahîhu’t-Tergîb ve’t-Terhîb]