Lâdikli Ahmed Ağa'nın çok hoş, çok mütevazı bir hâli vardı.
Bu hali insanlara kendisini sevdirirdi.
Durmadan: "Kardeşim, ben cahilim, ben ümmiyim" der, kendisinde bir varlık görmez; "Bu, Allah'ın bana verdiği bir in'am, bir ihsandır, benim peşimden gidilmez, ben bir cemaatin önüne düşüp imam olamam" diye konuşurdu.Amcama (yani Hacı Veyiszâde'ye), ilmi ve hizmetleri dolayısıyla çok hürmet gösterir;
"Bizler oturduğumuz yerden dua ettik; amcanız koştu.
Çok emeği var.
Fedakârdır.
İman kalesini o müdafaa etti.
Küfür kalesini o fethetti.
Fethedecek cihad ordusunu o hazırladı" der, çok teveccüh gösterirdi.
- Lâdikli Âşık Ahmed Hüdâî, Ahmet Elma, 2011, 5.Baskı, S.39.
- Ali Ulvi KURUCU'nun Hatıraları 3.Cild.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder