"Gönenli Mehmet Efendi" Kitap Kapağı
İkinci Cihan Harbi yıllarında, tek bir Avrupa devleti olma şansını yakalayan Almanya'nın Asya'yı da yutmaya çalıştığı günlerde, hükümet ve ordu teyakkuz halinde ama, herkeste bir korku var!
Dinazorlar devrinin dev cüsseli yırtıcı kuş sürülerini andıran Alman uçakları dolaşıyor her tarafta zira.
Ve karada habire ateş kusan tanklar...
Almanlar, Çanakkale ve İstanbul Boğazlarını kendilerine açmamızı ve Kars Hudutlarından Sovyet Rusya'ya saldırmamızı istiyor.
Yeni bir belây-ı azimin, yeni bir büyük belânın içine çekmeye çalışıyor bizi Almanya, tıpkı Birinci Cihan harbinde yaptığı gibi.
Hükümet yanaşmıyor buna.
Ordu teyakkuz halinde ve herkeste ortak bir korku: "Ya Almanya bize de saldırırsa!"
İşte o tarihlerde, o hengâmenin, o korkunun yaşandığı günlerde, bir gün Gönenli Mehmed Efendi, Eyûb Sultan'da vaaz ederken, bir ara celâlleniveriyor...
Ve kürsüde, iki dizinin üstünde doğrularak şunları söylüyor:
–Şu anda, Halifeler kılıçlarını çektiler geldiler?..
Korkmayın, bu memlekete bu harbde düşman girmeyecek, giremeyecek!...
Aradan seneler geçiyor ve her taraf birbirine giriyor ama, harbin kıyısında, hatta yol üstünde ve devamlı baskı altında olduğu halde, biliyorsunuz, Türkiye bu savaşta işgal veya istilâ hali yaşamıyor.
* Gönenli Mehmet Efendi, Mustafa Özdamar, Sh. 29, 30.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder