Mirelaion Manastır Kilisesinin temelleri altındaki bu sarnıç günümüze son derece iyi bir durumda gelebilmiştir. Constantinus I dönemine ait olan buradaki bir yer altı mezar odası, sonraki dönemlerde sarnıca çevrilmiştir. Manastırın yapım tarihi kesin olmamakla beraber Constantinus V (740-775) zamanında terk edildiği ve sonra Romanus II (959-963) tarafından yeniden kullanıldığı bilinmektedir. Bu bakımdan sarnıcın kesin olmamakla beraber VII.Yüzyıl sonlarına doğru yapıldığı sanılmaktadır.
Arazi konumundan ötürü güneydoğusu kayalara dayanan sarnıcın içerisi, muntazam taş duvarlarla örülmüştür. Bu yüzden de plânı değişik ölçüler göstermektedir. Batı yönü 28x22 metre, doğu yönü de 21 metre genişliğindedir. İçeride bulunan 2.50-2.90 metre arasında değişen sütunlar tonozlu üst örtüyü taşımaktadır.
Mirelaion Sarnıcı 1966 yılında Alman Arkeoloji Enstitüsü ile İstanbul Arkeoloji Müzeleri’nin ortak çalışmaları sonucunda ortaya çıkarılmıştır.
Arazi konumundan ötürü güneydoğusu kayalara dayanan sarnıcın içerisi, muntazam taş duvarlarla örülmüştür. Bu yüzden de plânı değişik ölçüler göstermektedir. Batı yönü 28x22 metre, doğu yönü de 21 metre genişliğindedir. İçeride bulunan 2.50-2.90 metre arasında değişen sütunlar tonozlu üst örtüyü taşımaktadır.
Mirelaion Sarnıcı 1966 yılında Alman Arkeoloji Enstitüsü ile İstanbul Arkeoloji Müzeleri’nin ortak çalışmaları sonucunda ortaya çıkarılmıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder