St.Pammakaristos Kilisesi’nin altında XX.Yüzyılın ikinci yarısında yapılan araştırmalarda bu sarnıçla karşılaşılmıştır. Sarnıç, kilisenin ana mekânının (Naos) altında olup, üst örtüsünü taşıyan sütun ve tonozlar kilisenin döşemesini oluşturmaktadır. Kilisenin 1261’de yapıldığı, yan kenarının da 1315’de eklendiği dikkate alınacak olursa, bu sarnıcın Son Bizans Devrinde (1261-1453) yapıldığını göstermektedir.
Ana mekânda bulunan 28 sütunun bazıları taştan, bazıları da mermerden olup, çapları 0.30-040 metre arasında değişmektedir. Birbirlerinden 2.50-3.00 metre aralıklarla sıralanan sütunların başlıkları iyon, korint veya basık kemer ayağı şeklindedir. Bazılarının üzerinde de kabartma haç monogramları bulunmaktadır. Buradaki kemerler Son Bizans Devri cephe mimarisinin özelliklerini yansıtmaktadırlar. Bunların taşıdığı kubbeli üst örtü, istiridye kabuğunu andıracak şekilde yapılmıştır.
Ana mekânda bulunan 28 sütunun bazıları taştan, bazıları da mermerden olup, çapları 0.30-040 metre arasında değişmektedir. Birbirlerinden 2.50-3.00 metre aralıklarla sıralanan sütunların başlıkları iyon, korint veya basık kemer ayağı şeklindedir. Bazılarının üzerinde de kabartma haç monogramları bulunmaktadır. Buradaki kemerler Son Bizans Devri cephe mimarisinin özelliklerini yansıtmaktadırlar. Bunların taşıdığı kubbeli üst örtü, istiridye kabuğunu andıracak şekilde yapılmıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder