Ladikli Ahmet Ağa ile arkadaşı bir gün manevi bir vazifeye çıkmışlar.
Dağda iki hanımıyla beraber yaşayan göçebe bir yörüğe misafir olmuşlar.
Hane reisi ağır hasta, hatta sekeråt hâlinde yatakta yatıyormuş.
Adamın aygır diye çağırdığı iki atı varmış.
Onlara aşırı derecede düşkünmüş.
Ölüm döşeğinde bile devamlı surette, "Aygır, aygır!" diye atlarını sayıklıyormuş.
Hastanın yanında şehadet getirmeye başlayınca, hasta da onları duyarak şehadet getirmiş ve son nefesini vermiş.
Hanımları:
-Biz dağ başında iki kişiyiz, çoluk çocuğumuz yok.
Cenazeyi birlikte kaldıralım, demişler.
Cenazeyi yıkayıp kabre koymuşlar.
Kaynak:
- Lâdikli Âşık Ahmed Hüdâî, Ahmet Elma, 2011, 5.Baskı, S.93.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder