Diyanet İşleri başkanlığı din işleri yüksek kurulu üyesi Mustafa Ateş* anlatıyor:
* Konya'da Hoca Efendi'nin muhibbanından gayri- müslim bir esnaf varmış.
Malum, Hoca Efendi'nin en belirgin özelliklerinden biri de herkese, her önüne gelene selâm vermesi.
İşte o gayrimüslime rastlayınca, ona da selâm vermiş.....
Ona:
-Es-Selâmü alâ menittebea-l Hüdâ (Hüda'ya tâbi' olana selâm olsun) diye selâm verirmiş.
Tüm Lâdiklilerin ve Konyalıların bazılarının tanıdığı Erdemlili Hacı Ahmet Efendi, dedemin ziyaretine 1955 yılında gelmiş ve bundan sonraki süreçte her hafta aralıksız elli yıl gelip gitmeye devam ederek gereken manevi hissesini almıştır.
Mersinli Ahmet Efendi; "Sadık insana, sadık bir dost yakışır" diyerek Lâdikli Ahmet Ağa için; "O, pınarın başı" derdi.
Ebû Zerr Radıyallâhü Anh'ın rivayet ettiğine göre Rasûlullah Sallallâhü Aleyhi ve Sellem şöyle buyurmuştur:
Kim sabah namazının peşinde, henüz diz üstü oturduğu esnada, hiçbir şey konuşmadan evvel on defa;
"Lâ İlahe İllallahü Vahdehû Lâ Şerîke leh.
Lehü'l-Mülkü ve Lehü'l-Hamdü Yuhyî ve Yümîtü ve Hüve Alâ Külli Şey'in Kadîr"
Üveys El Karanî (Veysel Karanî) bir gün develerini dere kenarında otlamaya bırakmıştı..
Sonra bir ateş yaktı, su ısıttı...
Hem kendi eskilerini, hem annesininkileri yıkadı, kayalara serip kurumaya bıraktı.
Yorulmuştu.
Ekmeğini çıkarıp dinlenirken, yiyecekti ki gözü develere kaydı.
Şaşırdı gördükleriyle.
Develer, altı yedi metre boyunda üç ağacın sarkan dallarına sık sık gidiyor, kiraz kırmızılığındaki meyvasıyla birlikte, koyu renkli parlak yaprakları yiyorlardı.
Sonra, açılıyor, neşelenmiş gibi, garip hareketler yapıyorlardı.
Üveys, bu ağaçları eskiden de görmüştü..
Çiçekleri yasemine benzerdi ve açtıkları zamanı, sanki ağaca kar yağmış gibi olurdu..
Üveys, kendi kendine hükmünü verdi:
"Develerim, Allah'ın yarattığı şu nimetleri yiyerek böyle keyifleniyorlar.
Esasen Allah her nimeti bir fayda için yaratmış değil midir?"
Hacı Veyiszâde, İslâh-ı Medâris-i İslâmiyye'de mütalaa hocalığı yaptığı devirde, evlendiği gecenin sabahında, öğrencilerin, "hoca bugün nasıl olsa mütalaaya gelmez" diye düşünüp ağırdan aldıkları bir anda, o her günkü gibi yine erkenden görevinin başına gelmiş ve hiçbir şeyin, ilim öğrenmek ve öğretmekten daha güzel olamayacağını fiili ile isbat etmiştir.
Ladikli Ahmed Ağa'nın torunu Ahmet Elma anlatıyor:
Dedemin dostlarından Hacı Mustafa Efendi adında bir zát-ı muhterem varmış.
Bu arkadaşı bir gün odasına ziyarete gelmiş.
Dedem ise o esnada manevi bir vazifede bulunuyormuş.
Arkadaşı odada otururken dedem telaşlı bir vaziyette aniden yanına girmiş.
Köse Şeyh diye bilinen bir zâtın dayısı Dâvûd Fakîh şöyle anlattı:
Bir defâ Emir Sultan Hazretleri'nin kabrini ziyârete gelmiştim.
Akşam olunca, câmi içindeki kürsü üzerinde yattım.
Gece yarısında câminin kapısı açıldı.
Baktığımda, Lütfullah Efendinin içeri girdiğini gördüm.
Ön tarafta bulunan hasırın bir kenarında iki rekat namaz kıldı.
Süheyb Radıyallâhü Anh‘ın rivayet ettiği ve Müslim ve Tirmizi‘de geçen bir Hadis-i Şerif'te, Rasûlullah Sallallâhü Aleyhi ve Sellem şöyle buyurmuştur:
Sizden önceki milletlerden birinde bir hükümdar ve onun bir sihirbazı vardı.
Sihirbaz ihtiyarlayınca hükümdara:
-Ben yaşlandım, bana bir genç gönder de ona sihir öğreteyim, dedi.
Gönül ehlinin ilimleri, kendilerini taşır; beden ehlinin ilimleriyse, kendilerine yük.
İlim, gönle vurursa yardımcı olur; ilim bedene vurursa yük olur.
"Kitapları taşır" buyurdu Allah. O'ndan olmayan ilim yüktür.
Konya İlâhiyat Fakültesi Öğretim Görevlisi Mübeccel Berkol anlatıyor:
Konya İmam Hatib Okuluna ilk tayinim çıktığı aman bayağı tereddüt içindeydim.
O sebeple, tayinden sonra, önceleri görev yaptığım kendi okuluma uğramadan edemedim.
Ilgın lisesinde iken tayinim çıkmıştı Konya İmam Hatib'e.
Konya'ya gelince önce İmam Hatib'e değil de, daha önce görev yaptığım okuluma uğradım.
Konuyu eski arkadaşlarıma açınca...
Şimdi rahmetlik oldu, Biyoloji Öğretmeni Fahriye Savaşer:
-Aaa!.. Ben de çalıştım İmam Hatib'de!
Çok memnun kaldım!
Hiç, üzülme İmam Hatib'e tayinim çıktı diye! dedi.
Lâdikli Ahmed Ağa'nın torunu Ahmet Elma anlatıyor:
Her ne kadar yazıda şîr (aslan), şîre (süte) benzerse de iyilerin işini, kendi işinle mukayese etme.
Bütün âlem bu yolunu yolunu kaybetti. Hak abdâlından az kişi haberdar oldu.
Peygamberlerle denkliğe kalkıştılar. Velileri kendileri gibi sandılar.
اللَّهُمَّ صَلِّ وَسَلِّمْ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِهِ صَلَاةً تَكُونُ لَكَ رِضَاءً، وَلَهُ جَزَاءً، وَلِحَقِّهِ أَدَاءً
"Ey Allahım! Efendimiz Muhammed'e ve âline öyle bir salât ile salât-ü selâm eyle ki, o Senin için bir rıza (bizden hoşnut olmanın bir vesîlesi), O'nun için bir karşılık ve O'nun hakkına karşılık sayılacak bir ödeme olsun."
Şeyh Salih ibni Abdirrezzâk el- Yemenî (Radıyallâhu Anh) şöyle demiştir:
"Her kim vücudunu, bulunduğu yeri ve elbisesini temizledikten sonra uyuyuncaya kadar bu salât ile meşgul olursa Rasûlüllâh Sallallâhü Aleyhi ve Sellem'i o gece rüyasında görür."
Hz.Alinin Annesi Hz.Fâtıma binti Esed bir gün bir rüya gördü.
Evinde nurlar harman olmuş, her taraf bir ışık cümbüşü içinde.
Çevrede ne kadar dağ varsa Kabe'ye doğru secdede.
Eline dört kılıç veriyorlar.
Bunlardan biri gökyüzüne çıkıyor; biri suya, biri toprağa düşüyor, biri de heybetli bir arslan oluveriyor.
Ve öyle bir arslan ki, heybetinden bütün yaratıklar kaçışmaya başlıyor.
Hz.Fâtıma, rüyada korkuyla ellerini uzatıyor, birdenbire karşısında Kâinatın Efendisi'ni buluyor ve O'nun mukaddes ellerine yapışıyor.
Rüyadan dört ay sonra Nur-u Cihan Peygamber Efendimiz'e'e gelip şöyle diyor:
-Hamileyim oğlum! Dua et de çocuğum erkek olsun.
Peygamber buyurdu: "Ümmetimden benimle aynı cevher ve aynı himmete sahip olanlar vardır.
Benim onları gördüğüm nurla, ruhları beni görür.
(Onlar) Buhâri ve Müslim'in kitapları, Hadisler ve rivayet edenler olmadan, hatta ab-ı hayat kaynağında görürler.
 |
Dedem Süleyman Hilmi Tunahan K.S Hazretleri; 1950'li yıllarda, İstanbul'un en büyük Osmanlı camileri de olmak üzere, birçok mekanda, Marsta (Osmanlıca ismi, Merih'te) hayat olduğunu, Marsta yaşayan Marslıların (Merihlilerin) olduğunu, Türkçe dilini de bildiklerini söylemiştir.
Pîri seç, çünkü bu yolculuk şeyhsiz afetli, korku ve tehlikeyle doludur.
Sen defalarca gittiğin o yolda kılavuzsuz perişansın.
Öyleyse hiç görmemiş olduğun yola sakın rehberden yüz çevirip yalnız gitme.
Onun gölgesi sen bilgisizin üzerinde olmazsa, o zaman gulyabaninin sesi seni şaşkın eder.
Gulyabani seni yoldan felakete düşürür.
Konya İlâhiyat Fakültesi öğretim üyesi Doç.Dr.Durmuş Ali Kayapınar:
Yusuf İbn-i İsmail en-Nebhanî diye bir âlim var.
Bir çok kitapları var bu zatın.
Bu zata ve eserlerine çok özel bir önem verirdi Hoca Efendi.
Lâdikli Ahmed Ağa'nın torunu Ahmet Elma anlatıyor:
Dedemi hem sağlığında hem de vefatından sonra ziyaret eden sevenlerinden birisi, yine bir gün dedemin kabrini ziyaret ettikten sonra, kabristanın kapısının önünde Lâdikli birisi ile karşılaşır.
O adama nereli olduğunu soru öğrendikten sonra:
-Madem sen Lâdikli'sin, öyleyse senin Ahmed Ağa ile ilgili bir hatıran vardır, anlat da dinleyelim, der.
Hz.Ebu Hüreyre ve Hz.Cabir'den rivayet edildiğine göre Rasûlullah Sallallâhü Aleyhi ve Sellem buyurdular ki:
Deve, sığır veya davar sahibi olup da, bunlardaki Allah`ın hakkını eda etmeyen herkese Kıyamet günü, bu mallar, olduğundan daha çok ve mümkün olduğunca iri ve şişman olarak geleceklerdir.
Adam, onlar için, düz ve geniş bir yere oturtulacak, hayvanlar bacakları ve tabanlarıyla onun üzerinden geçecekler.
İbadetine düşkün Bâhiye isimli bir kadın ölmek üzere iken şöyle dua etmişti:
-Ey yüce Rabbim! Ölüm esnasında beni yardımsız bırakma; kabrimde korku ve yalnızlığa terketme!
Kadıncağız ölünce, onun bir oğlu her cuma onun kabrine gelir, Kur’an okur, dua ederdi.
Bu oğul şunları anlatır:
Hz. Peygamber'e, cemaat kalabalıklaştığından "Biz senin mübarek yüzünü vaaz esnasında görmüyoruz" denilerek minber yapılınca, Hannâne direğinin inlemesi
ve
Allah elçisi ve sahabenin bu inlemeyi duyması,
(Hz. Muhammed) Mustafa'nın direğe açıkça soru sorması ve direğin cevap vermesi:
Allah'ın işinin keyfiyetini kim belirleyebilir.
Bu söylediğimi zaruret söyletiyor.
Bazen böyle görünür, bazen zıddı.
Din işi, hayranlıktan başka bir şey değildir.
Kainatın Efendisi Sallallâhü Aleyhi ve Sellem bir gün sahabelerine dediler ki:
-Cennet ehlinden bir kimse ile evlenmek isteyen, Ümmü Eymen ile evlensin.
Hazret-i Ümmü Eymen çok siyahtı, yaşı da biraz ilerlemiş bulunuyordu.
Bu haliyle ona kim talip olurdu ki?
Fakat Rasûl-i Ekrem'in onun hakkında "Cennetlik Kadın!" buyurması, gönlü iman nuru ile pırıldayan sahabîleri hemen harekete geçirmişti.
İlk talip olan da peygamber azatlısı Hazret-i Zeyd idi.
Dr.Ali Kemal Belviranlı anlatıyor:
Benim de içinde bulunduğum bir olay değil şimdi anlatacağım, duydum.
Hoca Efendi herkesin davetine giderdi.
İncitmek istemezdi hiç kimseyi.
Hoca Efendi herkesin davetine icâbet ediyor ya?..
Bir gün de tutmuş içkicinin biri Hacı Veyiszâde'yi evine davet etmiş.
Meyhaneciymiş adam.
Dirayet ve zarafet timsali Hazreti Aişe ilim ve irfanda bir taneydi.
Çünkü ilmi bizzat kaynağından, yani Allah'ın Rasulü'nden öğreniyordu.
Nübüvvet ağacının hikmet goncalarını doya doya koklamıştı.
İmam Şafii Rahmetullâhi Aleyh şöyle diyor:
O halde şimdi durumuna bak!
Şu anda ne ile meşgulsun?
Mehmet Zâhid Kotku (1897-1980) Hazretleri'ni en yakından tanıyanlardan Prof.Dr.Mahmut Esad Coşan, Hocaefendi'yi şöyle anlatıyor:
Hocaefendi vefat ettiği zaman postaneden posta evrakını getirip götüren posta memuru söylemiş:
Bir kış günü, evde kömür yok...
Para da yok, çoluk çocuk soğukta...
Hocamız'a da bir yerden havale gelmiş.
الله برينڭ پرده سنى ييرتمق مراد إيدرسه، اونى اييلرى يرمه يه ميل إيتدرر
حضرت موﻻنا
حضرت موﻻنا
O, ağzını eğdi ve alayla Muhammed'i andı, ağzı çarpıldı.
Geri geldi: "Ey Muhammed! Affet. Ey lütuflar ve Allah katından bilgi sahibi!
Ben seninle cahilliğimden alay ettim. Alaylık ve alaya lâyık bendim."
Hacı Veyiszade Hocamız, bir tarihte, öğrencilerinden bir kaç tanesine:
-Filan Efendi'nin Arabca'sı çok iyidir.
Gidin ondan ders alın! demiş.
O efendi her kim ise, arada sırada içen birisiymiş.
Tabi talebeler gider gitmez öğrenmişler bu durumu.
Etraftan söğleyen olmuş demek ki:
-Arabiyet okuyacak başka kimse bulamadınız mı oglum?
İlmine diyecek yok!
Arabiyeti iyidir.
Bilmesine bilir, belletmesine belletir de...
Arada sırada içer bu gidi len oğlum!..
Lâdikli Ahmed Ağa'nın torunu Ahmet Elma anlatıyor:
Bir gün tam abdest almaya hazırlandığı sırada Ladikli Ahmet Ağa'ya, at arabasının üzerinde, elleri ayakları urganla bağlanmış, akıl hastası bir kız çocuğu getirirler.
Dedem, kız çocuğunun urganla bağlanmış halini görünce babasına:
-Çözün bu çocuğun iplerini, der.
