Hacı Veyiszâde, İslâh-ı Medâris-i İslâmiyye'de mütalaa hocalığı yaptığı devirde, evlendiği gecenin sabahında, öğrencilerin, "hoca bugün nasıl olsa mütalaaya gelmez" diye düşünüp ağırdan aldıkları bir anda, o her günkü gibi yine erkenden görevinin başına gelmiş ve hiçbir şeyin, ilim öğrenmek ve öğretmekten daha güzel olamayacağını fiili ile isbat etmiştir.
* Hacı Veyiszâde, Mustafa ÖZDAMAR, 1997, s.323.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder