İsrail, mîladdan önce 721 yılında Asurlular'ın hâkimiyeti altına girmiş, Yahuda ise milâddan önce 597'de Bâbil kralı Nabukatnazar'ın Kudüs'ü ele geçirmesiyle son bulmuştur.
Nabukatnazar, Yahudileri sürgün edip Bâbil'e götürmüş, şehrin surlarını ve Mâbed-i Süleyman'ı yıktırmıştır.
Bu tahribatta Mabed-i Süleyman'ın sadece bir duvarı ayakta kalmıştır.
Yahudiler'in Bâbil esâreti, takriben elli sene sürdü.
Onlar esarette Kudüs'e dönme arzularını her zaman canlı tuttular.
Denilebilir ki, "Siyonizm"in ilk doğuşu, bu Babil esâreti zamanındadır.
Çünkü Siyonizm, Yahudiler'in vatan-ı asli kabûl ettikleri Kudüs'e gelip yerleşmeleri gâyesini istihdâf eden bir cereyârın adıdır.
Miladdan önce 538 yılında Babil Krallığı'ru işgal edip ortadan kaldıran Persler (Îranlılar), buraya sürgün edilmiş olan Yahudiler'in Kudüs'e dönmelerine müsâade etti.
Yahudiler, Mâbed-i Süleyman'ın yıkıntılarında ağlaşarak sürgün günlerini yâd ettiler ki, bugün Mabed-i Süleyman'ın ayakta kalan o tek duvarına "Ağlama Duvarı" denilmekte ve bu an'ane hâlâ devam ettirilmektedir.
- Filistin Dramının Düşündürdükleri, Kadir Mısıroğlu, Sebil Yayınları, 6.Baskı, Sh.31.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder