Adem'in İbretlik Hayat Hikayesi

Adem, 1996 senesinde Hacettepe Üniversitesi Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksekokulu Radyoloji Bölümünden mezun oldu.
Mezun olduktan bir sene sonra, yolu eski okuluna düşer.
Namaz vakti gelince okulun arkasındaki tarihi Hacı İlyas Camii'nde namazını kılar.
Namaz kılarken üç genç görür.

Bunları tanımıştır.
Bu gençler, kendisinden bir dönem sonraki sınıfta okumaktadır.
Namaz bitince gençlerin yanına gider ve selâm verir:
-Selamün Aleyküm.
-Ve Aleyküm Selâm.
-Arkadaşlar beni tanıdınız mı?
-Kusura bakma abi, tanıyamadık.
-Ben sizin bir üst döneminizden, geçen sene mezun oldum, ismim Adem.
-Biz de, Abdullah, Hasan, Kerim'iz.

Tanışma, hal-hatır sorma faslı vs derken biraz da hoş-beş ederler.
Daha sonra Adem, alt devre arkadaşlarına:
-Tomografi çekmesini biliyor musunuz, diye sorar.
Çocuklar:
-Hayır bilmiyoruz, derler.
Adem:
-Öyleyse hastaneye, benim yanıma gelin, ben sizi bir hafta çalıştırayım, A'dan Z'ye her şeyini öğreteyim, dedi.

Sözleştiler, görüşecekleri zamanı ayarladılar.
Adem, bir hafta boyunca bunlara tomografiyi en ince teferruatına kadar öğretti.

Daha sonra Adem, İstanbul'a gitti, çalışmaya.
Abdullah ise, Ankara'da, Hacettepe Hastanesi'nde Tomografi bölümünde çalışmaya başladı.

Derken seneler geçti.
Takriben 15 sene sonra, Adem biraz rahatsızlanır.
Adem'e Anjiyo Tomografi çekilmesi gerekir.
Fakat İstanbul'da en erken randevuyu 8 ay sonraya verirler.
Biraz araştırır, fakat daha erken tarihli bir randevu bulamaz.
Sonra kendi kendine Ankara'ya gitmeye karar verir.
"Belki daha erken randevu bulabilirim.
En azından 6 ay sonraya bulsam, kâr kârdır" diye düşünür.

En sonunda atlar arabaya, gelir Ankara'ya, mezun olduğu üniversitenin Hastanesi'ne.
Mesai saatinin bitmesine yakın hastanenin Tomografi bölümüne ulaştı.
Tomografinin kapısını çaldı.
Bir teknisyen çıktı karşısına.
Adem, durumunu ona anlatıyordu.
"Rahatsız olduğunu, İstanbul'dan geldiğini, 8 aydan erken randevu bulamadığını vs vs" anlatıyordu.
Anlatıyordu anlatmasına da, teknisyen, Ademi'in sözünü kesip araya girer:
-Adem abi, sen değil misin, beni tanımadın mı yoksa? dedi.

Aradan 15 sene gibi uzun bir zaman geçtiği için ilk bakışta Adem de, Abdullah da birbirlerini tanıyamamışlardı.
Abdullah böyle sorunca, Adem de şöyle bir dikkatlice baktı ve:
-Evet benim.
Sen de Abdullah mısın yoksa? dedi.
-Evet, abi benim.
Sen bana Tomografi öğrettikten sonra, kendimi iyice geliştirdim ve Hacettepe Hastanesi'ne tayinim çıktı.
14 senedir de burada, Tomografi'de çalışıyorum.

Eski günleri yad ettikten sonra, Adem sordu:
-Peki, benim tomografim için ne zamana randevu veriyorsunuz?
Abdullah:
-Abi, elimde ilaç olsaydı şimdi çekerdim. 
Ama sen bugün ilacını eczaneden al.
Sabah erken vakitte, 8:00 gibi gel, ilk hasta olarak senin tomografini çekelim, dedi.

Abdullah böyle söyleyince, Adem çok sevindi.
Halbuki, kendisi 6 ay sonraya randevu alabilse ona bile şükredecekti.

Adem, eczaneden ilacını aldı ve sabah 8:00'de hastaneye geldi.
İlk hasta olarak da tomografisi çekildi.

Takdir-i İlâhî, Allah rızası yapılan bir iyilik, salih bir amel, uzun seneler geçse de unutulmuyor, hatırlanıyor, insanın zora düştüğü bir anda karşısına çıkıyor.

Not: 
Hikaye, gerçek hayattan alınmıştır.
Sadece isimler değişiktir.