Evvelâ başkalarını kurtarmak için, ondan sonra kendimizi...

A.İhsan Vatankurtar, Hacı Veyiszâde Hoca Efendi'yi anlatıyor:

Bir gün, askerden dönüşümden iki üç yıl sonra, Aziziye Camii'nde, Bozkırlı Mustafa Efendi'den İmam odasında ders okuyorum. 
Biraz sonra Hacı Veyiszâde Hoca Efendi geldi.
Selâm verdi, içeri girdiler, Müezzini Mehmet Efendi ile beraber. 
Tabi, biz ayağa kalktık.
Cübbesini çıkarmak istedi. 
Mehmet Efendi: 
-Hocam, hava soğuk, terlisiniz, çıkarmasanız?.. dedi. 
-İnşâallah çıkaracağım, dedi.

Bu "İnşâallah" da bir iz bıraktı bende.
Sonra cübbesini çıkardı. 
Şöyle bir baktı bana: 
-Seni ruhen tanıdım ama cismen çıkaramadım, dedi.

Adımı söyledim ama, yine heyecan içindeyim: 
-Ne yapıyorsunuz? diye sordu.
Ben: 
-Ders okuyorum Hocamdan. 
Nefsimizi kurtarmaya çalışıyoruz, dedim.

Ben böyle söyleyince: 
-Yo yo! Öyle değil.
Evvelâ başkalarını kurtarmak için, ondan sonra kendimizi...

Ama ben o günlerde bunun ne demek olduğunu kavrayacak durumda değildim. 
Yıllar sonra anlayabildim.

* Hacı Veyiszâde, Mustafa ÖZDAMAR, 1997, s.228, 229.